Zaleca się ścieranie naskórka, gdy liść jest nadal przymocowany do rośliny. Minimalizuje to zmiany potencjału wodnego liści, które mogą być spowodowane utratą wody podczas ścierania. Celem jest zebranie wystarczającej ilości tkanki liścia po ścieraniu, aby pokryć całe dno pojemnika na próbki. Pojemnik na próbki ma średnicę 40 mm. Jeśli pojedynczy liść (lub dysk wycięty z jednego liścia) nie pokryje dna kubka, można użyć kilku liści.

Procedura

1. Nanieść kroplę wody destylowanej na powierzchnię liścia.

2. Zetrzeć powierzchnię liścia kawałkiem papieru ściernego o wymiarach 5 cm x 2 cm i ziarnistości 600. Delikatnie i równomiernie pocieraj powierzchnię liścia (zazwyczaj wystarczy dziesięć krótkich pociągnięć, w zależności od grubości naskórka).

3. Po przetarciu dokładnie osuszyć powierzchnię liścia niestrzępiącą się chusteczką (Kimwipe®), aby usunąć nadmiar wody. Odetnij próbkę liścia od rośliny. Do tego celu dobrze nadaje się obcinak krążkowy o średnicy 40 mm.

4. Natychmiast zamknij próbkę wilgotnym ręcznikiem w plastikowej torbie do transportu na stronę WP4C (pomiary powinny rozpocząć się w ciągu kilku minut od pobrania próbki). Umieść próbkę w pojemniku na próbki WP4C i szybko uszczelnij komorę.

5. Ustawić stronę WP4C w trybie ciągłym i rejestrować dane na komputerze podłączonym przez port szeregowy RS232.

6. Po rozpoczęciu odczytu równowaga jest zwykle osiągana w ciągu 30 minut (rysunek 1).

Należy zachować ostrożność, aby zminimalizować utratę wody z próbki. Przeniesienie próbki do komory o wysokiej wilgotności zmniejszy ilość wody utraconej z próbki.

Wyniki

Tabela 1 porównuje pomiary potencjału wody na liściach ścieranych i nieścieranych. Warunki pomiaru były podobne dla ścieranych i nieścieranych próbek.

Dyskusja

Próbki poddane abrazji wykazały ogólnie wyższy (mniej ujemny) potencjał wody w porównaniu z próbkami niepoddanymi abrazji. Ponieważ ścierana tkanka liścia była nadal przymocowana do rośliny, gdy zastosowano obróbkę ścierną, nie można założyć, że zwilżenie powierzchni liścia spowodowało wyższe potencjały wodne. Wszystkie inne efekty obróbki powodują błędy, które obniżają odczyty potencjału wody. W związku z tym stwierdzamy, że pomiary po ścieraniu są najbardziej wiarygodne. Zostało to częściowo potwierdzone przez zamrożenie niektórych próbek do pomiaru potencjału osmotycznego. Po zamrożeniu, ścierane próbki wykazały spadek potencjału wody, zgodny z uwolnieniem ciśnienia turgoru, podczas gdy próbki nie ścierane nie wykazały takiego spadku. Wnioskujemy, że ścieranie liści jest praktyczną metodą przyspieszenia wyrównania w celu uzyskania dokładniejszych pomiarów potencjału wody w liściach.

Pytania?

Nasi naukowcy mają wieloletnie doświadczenie w pomaganiu badaczom i hodowcom w pomiarach kontinuum gleba-roślina-atmosfera.

Porozmawiaj z ekspertem

Poproś o wycenę